Copywriter Jill wou een buitenverblijf dichtbij huis. Uiteindelijk koos ze voor een tiny
house. Dat is niet alleen een klein huis, maar ook een op wielen. Voor de bouw kon ze
terecht bij handige vrienden. Haar Carabane werd de perfecte plek om in alle rust te
schrijven. De grote ramen in het kleine huis zorgen voor licht en uitzicht op groen. In het
weekend leent het tiny house zich tot retraîte voor Jill, haar vriend en binnenkort hun
eerste kindje. “Kom maar binnen, ge moet hier uw voeten niet vegen.”
“Eerst dachten we om iets te kopen in de Ardennen, maar dat is toch altijd een eindje rijden.
Ik wou een plek om te kunnen schrijven. Ik hou van de natuur. Weg van de stad. Begin maar
eens te zoeken in Vlaanderen. We wilden eerst een caravan kopen. Tegelijkertijd keken we
uit naar chaletjes en cabannes. Op een zekere avond bedachten we de werktitel Carabane,
die naam is blijven plakken.”
Carabane: tiny house op wielen
“Uiteindelijk hebben we de chassis van een boottrailer gekocht en dan ons huisje bovenop dat onderstel gebouwd. Voor zoiets heb je natuurlijk veel ruimte nodig en moet je droog kunnen werken. In een groot atelier in Nazareth, het Instituut voor volkswarmte, gingen twee bevriende schrijnwerkers aan de slag met de plannen. We hebben het geluk dat we de afgewerkte versie mochten stationeren op een terrein van hen in Zulte. De Carabane hierheen brengen was een serieuze onderneming. Het ding weegt vier ton, de afstand tussen de bouw- en standplaats is maar 12 km, maar de rit duurde een uur. In elke bocht deed ik een schietgebedje. Ik had vooral schrik voor de ramen, maar alles heeft perfect stand gehouden.”
Japans geïnspireerd interieur
“Voor de look van het interieur van het tiny house haalden we veel inspiratie uit Japan. De architectuur daar doet dromen en op reis had ik er tal van foto’s genomen. Zo hebben we, naar Japans voorbeeld, langs de buitenkant gewerkt met horizontale brede planken en dwarslatten in de lengte. Die manier van hout plaatsen duurt langer, maar het doorbreekt de smalle langwerpige vorm. Binnenin wendden we een traditionele techniek aan om het hout in de keuken zwart te schroeien en integreerden we tatami matten in de slaapruimte. Het ontwerp voor het bad waarin je op een bankje moet zitten, haalden we natuurlijk ook van ginder. Een andere bevriende schrijnwerker heeft nog naar een YouTube filmpje zitten kijken van een Japanner die uitlegt hoe je zo’n sanitair kunt fabriceren. Hij verstond geen snars van de taal, maar zag wel hoe je het moet maken.”
“Kleine foutjes storen me niet”
“Ook de tegels in de keuken dragen bij aan het oosterse karakter. Ze lopen door in de pompbak. Op die puzzel heb ik veel gevloekt, echt millimeterwerk was dat. Ik merk wel overal kleine foutjes op, maar dat stoort me niet. Als je online kijkt, zie je veel tiny houses die precies een mini versie zijn van zo’n Amerikaans huis: alles wit en strak. Ik wou net dat het er niet als nieuw uitzag en dat het geheel een beetje opgaat in de natuur. De buitenkant bekleedden we ook deels met golfplaten, een goedkoop materiaal dat veel boeren hier in de buurt gebruiken voor hun schuren. Als je er zwart pek op smeert, krijgt het oppervlak na verloop van tijd een mooie craquelé.”
“De Carabane is zo uitgetekend dat de zon opkomt in de badkamer, dat je een groot raam hebt aan de zuidkant en dat je van het avondlicht geniet in het slaapgedeelte. Ik zit vooral aan het tafeltje en verzet dat naar gelang de seizoenen. In de winter kan het hier best koud zijn en dan kruip ik dicht bij de stoof. In de zomer gaan de ruiten dan weer volledig open. Over de ramen hebben we goed nagedacht, op verschillende vlakken. We hebben van Engels veel advies gekregen, zoals welke houtsoort we het beste kozen. Gezien de Carabane altijd buiten zal staan, moeten de ramen ook goed standhouden in alle weersomstandigheden. Bovendien wou ik geen exotische houtsoorten gebruiken en moesten we ook nadenken over het gewicht. Verkoper Elliot kwam met het idee om een armpje aan de buitendeur te bevestigen, anders kan zo’n zware glazen deur bij het minste stootje wind dichtklappen. Daarnaast kan de ruit aan het bed helemaal open, dan lijkt het alsof je buitenslaapt.”
Schrijven is 50% uit het raam kijken
“We komen hier vooral in het weekend. We wonen in Gent en mijn bureau is daar ook. Ik werk nu vijf jaar als freelance copywriter. Na een tijd kreeg ik te veel werk en zo is het collectief Goodcopy.ink ontstaan. Elk van ons heeft zijn eigen stijl en agenda, maar wat belangrijk is bij ieder groot schrijfproject is een plek om je volledig te kunnen focussen. Als je een boek schrijft bijvoorbeeld, dan heb je pakweg 200 pagina’s in je hoofd en die zijn allemaal gelinkt aan elkaar. Als je dan thuis ondertussen nog met duizend en één kleine dingetjes bezig bent, dan gaat dat gewoon niet om je af te sluiten. Je moet vooral een plek in je hoofd bereiken zonder afleiding en dat is veel gemakkelijker in een omgeving als deze. En het inspireert natuurlijk ook, schrijven is uiteindelijk 50% uit het raam kijken,” lacht Jill.
“We hebben geen wifi in de Carabane. We komen hier ook niet om Netflix te kijken, thuis zitten we al hele dagen achter een scherm. Het gaat om de plaats en alles er rond valt precies weg. We kochten ooit eens een setje om zelf je lepels mee te maken en het is de ideale bezigheid om te onthaasten, dat gaat hier gemakkelijker dan thuis. Ons tijdsbesef is helemaal anders in deze omgeving. We beginnen ’s ochtends op ons gemak de krant te lezen en plots is het al tijd om aan het avondeten te beginnen. Hier in de omgeving is trouwens amper iets: een bioboer die slechts 2 dagen in de week open is en een Smatch waar je tijdens het winkelen naar de jaren ’80 wordt geteleporteerd. Zo vroeg ik er eens achter champignons en wezen ze me de conserven aan. Het was blijkbaar niet het seizoen voor de verse variant.”
Kamperen in en rond het tiny house
“We hebben onze tiny house niet gebouwd om er te wonen. Doordat de afstand zo klein is, staan we hier op vrijdagavond in minder dan een halfuur tijd . We hebben al de routine ontwikkeld om de klapkratten thuis naast de koelkast te zetten, het eten dat we dat weekend nodig hebben in te laden en hup, de auto in en weg. We zijn hier dan snel geïnstalleerd en op een redelijk uur klaar met het avondeten. Vrienden komen ook regelmatig een bezoekje brengen. In de zomer kwamen er sommige kamperen en toen het frisser werd, hadden we de vuurschaal om rond te zitten. Binnenin kun je ook met vieren slapen. Beneden hebben we een matras dieper ingebouwd en daarboven heb je de tatami matten met een futon die je gewoon kan uitklappen. We hebben het door corona nog niet kunnen uitproberen, maar met vier in een hoekje wordt sowieso knus. Privacy is er wel niet, een bad nemen gebeurt open en bloot.”
“Vanaf de zomer komt ook onze baby mee naar het buitenverblijf. Het heeft me echt verbaasd hoeveel spullen een baby nodig heeft, en de plaats is hier beperkt. Mijn lief was al aan het fantaseren over een extra huis op wielen, maar ik zie het niet zitten om constant over en weer te lopen tussen twee caravans… We zijn hier ondertussen al een jaar aan het genieten en we willen dat echt graag eens delen met veel vrienden en familie. Vorige zomer hebben we geen grote barbecue kunnen geven, maar fingers crossed dat het binnen een paar maanden wel lukt. Bezoekers vragen hier trouwens vaak of ze hun schoenen moeten uitdoen als ze binnenkomen, maar de Carabane is echt een extensie van buiten én omgekeerd.”
